نشست هشتم سینما اقتباس – سرپیکو

فرانک سرپیکو، افسر جوان پلیس نیویورک، خیلی زود پس از ورود به این نیرو دریافت که دشمن اصلی‌اش نه خلافکاران خیابانی، بلکه همکاران فاسدش هستند؛ مأمورانی که رشوه می‌گرفتند، به خشونت متوسل می‌شدند و فساد را نادیده می‌گرفتند یا در آن شریک بودند. اما سرپیکو راه دیگری را انتخاب کرد. او نه‌تنها رشوه را نپذیرفت، بلکه ببلکه با پوشیدن لباس‌های مبدل و به‌کارگیری روش‌های خلاقانه، مجرمان را تعقیب می‌کرد و فساد درون نیرو را گزارش می‌داد؛ اقدامی که باعث شد در چشم بسیاری از همکارانش منفور و طرد شود. وقتی تلاش‌هایش برای گزارش فساد به جایی نرسید، تصمیم گرفت موضوع را به رسانه‌ها بکشاند. سرانجام، روزنامه نیویورک‌تایمز گزارشی درباره افشاگری‌های او منتشر کرد. در پی این گزارش، کمیسیونی به نام کمیسیون نپ (Knapp Commission) برای بررسی فساد در اداره پلیس نیویورک تشکیل شد؛ اما اصلاحاتی که وعده داده شده بود، هیچ‌گاه به‌طور کامل اجرا نشد و ساختار فاسد پابرجا ماند. در سال ۱۹۷۳، پیتر ماس کتابی درباره مبارزات سرپیکو منتشر کرد و همان سال، سیدنی لومت فیلمی با اقتباس از آن ساخت. فیلم «سرپیکو» با بازی درخشان آل پاچینو، به اثری ماندگار در سینمای سیاسی بدل شد؛ فیلمی که در بحبوحه رسوایی واترگیت اکران شد و همین هم بر تأثیرگذاری‌اش افزود. با این حال، هالیوود در سال‌های بعد با ساخت فیلم‌های تخیلی ضدفساد، تلاش کرد این موج را تعدیل کند. سرپیکو، که به گفته خودش قربانی تبانی همکارانش شده و از ناحیه سر هدف گلوله قرار گرفته بود، به‌طرز معجزه‌آسا زنده ماند. او با وجود ترکش در سر، هنوز از فساد می‌گوید؛ معضلی که حتی پس از پنج دهه، به‌گفته افسران دیگر، همچنان گریبان پلیس آمریکا را رها نکرده است.

کلیدواژه‌ها: ایالات متحده آمریکا | پلیس | دکتر مجید شاه‌حسینی | فرانک سرپیکو